• Łk 1, 46-47 „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu”

 

„Wielbi dusza moja Pana” – tak modli się Maryja, gdy odkrywa pod swoim sercem Życie, które jest spoza Niej, i które napełnia Ją …uwielbieniem! To sam Pan Jezus obecny w Maryi inspiruje Jej serce do wysławiania Bożego miłosierdzia, potęgi Boga i mocy Jego Imienia! (por. Łk 1, 49-50a).

Muzykolekcje o uwielbieniu będą wyjątkową szkołą modlitwy. Chcemy patrzyć na absolutny wzór modlitwy jaki znajdujemy w Sercu Pana Jezusa. Jest nim synowska modlitwa Chrystusa wypełniająca po brzegi Jego gorejące Serce, w którym dominuje jedno wielkie pragnienie: oddać się [w] miłości, ponieważ Jego Serce odkryło i zrozumiało, że „Ojciec, który widzi w ukryciu DA SIĘ tobie” (por. Mt 6,6b).

Wszelkie uwielbienie początek swój znajduje w miłości Boga, którą odkrywamy w pełnym dobroci Sercu Jezusa. Miłość tę udostępnia nam Duch Święty, który ukształtował w łonie Maryi Dziewicy jezusowe Serce. On też pragnie dziś formować nasze kamienne serca, aby stały się na wzór jezusowego – świątynią Boga, w której będziemy oddawać Mu hołd! Tylko Duch Święty może tak radyklanie uzdrowić i odmłodzić nasze serca, dlatego Muzykolekcje o uwielbieniu będą też przyzywaniem Pocieszyciela, aby On sam rozradował nas, abyśmy mogli z Panem Jezusem – i tak jak On – „wysławiać Ojca, Pana nieba i ziemi…”

Podczas Muzykolekcji o uwielbieniu chcemy zaprosić was szczególne do wejścia w Bożą obecność, w której będziemy mogli mówić jaki Bóg jest dla nas. Pomimo różnych momentów życia każdego z nas, będziemy odważnie stawiać kroki wiary, aby pokonywać różne ciążące nam bariery, które niekoniecznie usposabiają serca do modlitwy. Będziemy chcieli zbliżyć się do Niego i stanąć przed Nim w zachwycie, ponieważ uwielbienie to przekroczenie siebie i oddanie się w zaufaniu w ojcowskie ręce Boga, aby żyć w Jego objęciach!